Już drugi rok prowadzimy ćwiczenia INPP, polegającej na stymulacji i hamowaniu odruchów, w Szkole Podstawowej im. Powstańców Wielkopolskich.
Metoda ta została opracowana w latach 70. w Instytucie Neuropsychologii w Chester dla dzieci, które przejawiały specyficzne problemy z nauką, takie jak: dysleksja, dysgrafia, ADD, ADHD, nadpobudliwość psychoruchowa, trudności z nauką czytania i pisania, zaburzenia koordynacji i równowagi, duża rozpraszalność uwagi, opóźniony rozwój mowy, spektrum autyzmu. Jest z powodzeniem stosowana w grupach dzieci z rodzin dysfunkcyjnych, dzieci zaniedbanych, wychowujących się w stresującym środowisku.
Współpraca między specjalistami szkół gminnych oraz z Wydziałem Oświaty Urzędu Gminy Komorniki zaowocowała zorganizowaniem szkolenia, w którym wzięli udział nauczyciele edukacji wczesnoszkolnej, wychowawcy świetlic i specjaliści ze szkoły w Wirach oraz specjaliści i nauczyciele ze wszystkich szkół podstawowych w gminie Komorniki. Projekt został sfinansowany przez Gminną Komisję Rozwiązywania Problemów Alkoholowych.
Badania przeprowadzane nad skutecznością programu w przedszkolach i szkołach wykazały, że dzieci nim objęte szybciej się wyciszały po przerwach śródlekcyjnych, poprawiała się u nich równowaga, koordynacja, czytanie i pisanie oraz kontrola emocji. Dwa dni szkolenia zaowocowały również wymianą doświadczeń między nauczycielami oraz nowymi pomysłami na współpracę między szkołami.
Zajęcia są prowadzone w klasach przez wychowawców. Pomoc we wprowadzaniu nowych ćwiczeń niosą terapeutki. Wykonują też sekwencje ćwiczeń z uczniami na prośbę wychowawców oraz pomagają w analizie i wykonywaniu ćwiczeń.
22 maja klasy 0a, 0c, 1a, 2a, 2d i 2e z wychowawcami spotkały się na sali gimnastycznej w celu wspólnego treningu. I tak wspólnie wykonaliśmy: WIATRAK, UKWIAŁ, ZACIEKAWIONĄ GOSIENICĘ, OŚMIORNICĘ I SPADOCHRON. O ile proces wprowadzania ćwiczeń bywał czasami trudny w uwagi na układ palców, dłoni, stóp, to po tylu powtórzeniach udało się nam osiągnąć razem niesamowite efekty.
W środę wszyscy spotkaliśmy się w sali gimnastycznej — dzieci były zaangażowane we współpracę – najpierw przez trening oddechowy przygotowały się, a następnie w tym samym tempie wykonywały ćwiczenie za ćwiczeniem. Grupa była bardzo liczna, a czynności złożone. Niemniej zaangażowanie tak duże, że na końcu udało się jeszcze dodatkowo wykonać wspólnie nasze grzybki i inne podobne ćwiczenia. Całość nie odbyłaby się bez zaangażowania wychowawców. Pomagały nam również specjalistki – psycholog i logopeda.
Wierzymy, że takie działania pomogą wpływać na osiągnięcia edukacyjne i społeczne naszych uczniów. Efekty już widzimy: przekładają się na codzienne funkcjonowanie uczniów oraz radzenie sobie z nauką.
Renata Dróżdż-Gielnik, Natalia Sikorska
